Recenzja #33: Gwiazd naszych wina - John Green

Tytuł: Gwiazd Naszych Wina

Autor: John Green

Wydawnictwo, rok wydania: Bukowy Las , 2013

liczba stron: 312

Hazel choruje na raka i mimo cudownej terapii dającej perspektywę kilku lat więcej, wydaje się, że ostatni rozdział jej życia został spisany już podczas stawiania diagnozy. Lecz gdy na spotkaniu grupy wsparcia bohaterka powieści poznaje niezwykłego młodzieńca Augustusa Watersa, następuje nagły zwrot akcji i okazuje się, że jej historia być może zostanie napisana całkowicie na nowo.

Wnikliwa, odważna, humorystyczna i ostra książka to najambitniejsza i najbardziej wzruszająca powieść Johna Greena, zdobywcy wielu nagród literackich. Autor w błyskotliwy sposób zgłębia ekscytującą, zabawną, a równocześnie tragiczną kwestię życia i miłości.

   Gwiazd Naszych Wina to historia miłosna dwójki młodych ludzi, czyli w zasadzie standard młodzieżowej literatury. Jednak to nie jest tylko książka o nastolatkach, wręcz przeciwnie. To powieść o tym, że marzenia nadają sens naszemu istnieniu. Pokazuje nam, że jedna osoba może zmienić całe nasze życie, nieważne jak blisko znajdujesz się jego końca. Choroba jest głównym wątkiem, jednak nie jest to przygnębiająca opowieść. To historia o tym, że „Bez smutku nie zaznalibyśmy smaku radości” oraz o tym, że „Niektóre nieskończoności są większe od innych.” Bohaterowie są niesamowici, nie są przerysowani. Mają w sobie zarówno radość, jak smutek i miłość.

   Hazel Grace Lancaster na początku powieści to osoba, która jest strasznie pesymistyczna. Prawdopodobnie to przez depresję i raka, które są skutkiem ubocznym umierania. Jednak wszystko się zmienia, gdy spotyka Augustusa, który jest jej totalnym przeciwieństwem. Dzięki niemu uświadamia sobie, że marzenia nie muszą pozostać tylko marzeniami. Mogą stać się rzeczywistością!!! Posiadają też wspólną pasję – czytanie książek. Przez niemalże całą powieść  przewija się Cios udręki (powieść nie istnieje naprawdę), który sprawia, że dwoje młodych ludzi wyrusza do Holandii, by uzyskać odpowiedź na temat zakończenia historii opisanej w tym dziele. Jednak co jeśli ta odpowiedź nie będzie taką jaką 
chcieliby usłyszeć przecież „Niewiedza jest błogosławieństwem.”

   Augustus Waters jest niesamowicie pozytywną postacią w tej historii. Wszędzie potrafi znaleźć coś pozytywnego, nawet w chorobie. Jest świetnym przyjacielem dla Isaaca, który przeżywa naprawdę trudne chwile. To on sprawia, że Hazel zaczyna myśleć choć trochę mniej pesymistycznie. Gus  wszędzie szuka głębszego sensu, dzięki czemu wszystko widzi w jasnych barwach. Myślę, że można nazwać go bohaterem, ponieważ „prawdziwi bohaterowie to nie są ludzie, którzy robią różne rzeczy. Prawdziwi bohaterowie ZAUWAŻAJĄ różne rzeczy, zwracają na nie uwagę.” Augustus był świetną postacią w książce jednak „czas jest zwykłym gnojkiem”. Przez to Hazel i Gus mieli zbyt mało czasu na szczęście.    Isaac to postać drugoplanowa, jednak to wcale nie znaczy, że nie możemy go dobrze poznać. Mi osobiście ten bohater najbardziej przypadł do gustu. Jest bardzo realistyczny, miewa swoje dobre i złe chwile, jak każdy. Uważa, że  „miłość to dotrzymywanie obietnic wbrew wszystkiemu”. Załamuje się, gdy ktoś złamie tą obietnicę, jednak ma przyjaciół, którzy są przy nim. Ma również oryginalne poczucie humoru, za co lubię go jeszcze bardziej.

Ta historia jest niezwykła, pokazuje nam, że każdy na prawo do miłość i przyjaźni. Uświadamia nam, że możemy je znaleźć wszędzie, nawet w Dosłownym Sercu Jezusa. Dzięki niej ludzie dowiadują się jak wielki dar otrzymali – życie. Książka spodoba się osobą w każdym wieku, ponieważ jest uniwersalna. Polecam gorąco tę powieść, bo naprawdę warto.

 Pozdrawiam Julia