Recenzja #50: Dźwięk ocalenia - I.A. Dice

Tytuł: Dźwięk ocalenia

Autor: I.A. Dice

Wydawnictwo, rok wydania: Self-Publishing, 2015

Ilość stron: 261

Nadia Grimwald jest drobną, zabawną, brązowooką brunetką. Na pierwszy rzut oka wydaje się pewna siebie, ale to tylko iluzja. Nadia ma sekret, sekret który bolesnym piętnem odbił się na jej psychice. Dziewczyna desperacko próbuje zapomnieć o tym co się stało i nie cofnie się przed niczym by odzyskać spokój. Gdy poznaje przystojnego, aroganckiego i oziębłego Thomasa Calixa, znajduje w nim siłę której szukała. Pojawia się cień nadziei na to, że dzięki niemu uda jej się zostawić przeszłość za sobą. Niestety nie wszystko jest tak proste jak mogłoby się wydawać. Thomas jest playboyem, ceni swoją niepodległość i interesują go tylko niebieskookie blondynki.

„Dźwięk ocalenia” to ekscytująca historia pełna pasji i romansu.

Tylko pamiętaj... pozory mylą.

‘Dlaczego życie jest takie skomplikowane? Dlaczego nie może być prostsze?

Dlaczego wszystko jest tylko dobre lub złe, czarne lub białe?’

Książkę znalazłam przez przypadek i opis od razu wydał mi się interesujący. Gdy w końcu przyszła na nią kolej, nie mogłam się oderwać i czytałam, powtarzając sobie „Jeszcze jeden rozdział i kończę. No dobra, jeszcze dwa.” co oczywiście nie kończyło się tylko tymi dwoma rozdziałami…

Nadia, próbując zapomnieć o wydarzeniach z Nowego Jorku, wraca do Londynu na ślub brata i najlepszej przyjaciółki. Nie ma zamiaru angażować się w żadne związki, ale gdy poznaje Thomasa nie ma nawet szansy zaprotestować. A seks bez zobowiązań z tym facetem nie jest wystarczający i w końcu musi wydarzyć się nieuniknione… Czy Nadia i Thomas odkryją, że mają ze sobą więcej wspólnego niż przypuszczają?

Nadia udowadnia, jak silną kobietą jest. Po tak traumatycznych wydarzeniach nie jedna z nas byłaby załamana i nie mogła się z tego otrząsnąć. A mimo to, nasza bohaterka dzielnie idzie przez życie. Ma głowę na karku, choć w jednej sytuacji okazuje zaskakująco dużą naiwność. Z jednej strony pyskata, sarkastyczna, charyzmatyczna, błyszcząca w towarzystwie. Z drugiej osoba poniżona i zraniona, pamiętająca o swoich krzywdach. Warto ją poznać i brać przykład z jej niezłomnego charakteru.

Spotkałam się z opiniami, że Thomas przypomina Travisa z Pięknej katastrofy i muszę przyznać, że coś w tym jest. Obydwoje są zaborczy, odrobinę zapalczywi, aroganccy, zagubieni i potrafią być naprawdę romantyczni i czarujący. Aż miło widzieć, jak z playboya przemienia się w faceta, któremu zależy na jednej kobiecie. Na koniec stał się lekkim pantoflem, ale w dużej części zachował swój temperament.

Postacie drugoplanowe były trochę nijakie. Jedynie Amelia wykazywała jakieś ożywienie. Za to Nick… Przez całą książkę był tak zapatrzony w Adriana, że nic nie dało rady otworzyć mu oczy.

Dźwięk ocalenia porusza trudny temat, choć nie jest to pokazane wprost. Książka nie jest przesłodzona, skupia się na tym co jest ważne, a nie wdaje się w niepotrzebne opisy. Wzmaga w nas wiele uczuć, które możemy przeżywać razem z bohaterami. Sama okładka ma w sobie ukryty sens, jest częścią nawiązującą do prawdy, z której główna bohaterka ostatecznie zda sobie sprawę. Autorka wykonała kawał naprawdę dobrej roboty i zdecydowanie zachęcam was do poświęcenia tej książce trochę czasu, bo naprawdę jest tego warta. ;)

‘Dziewczyny bez przerwy zakochują się w bezczelnych, trochę zwariowanych, złych facetach, a później przez resztę życia próbują ich zmienić w romantycznych domatorów.’

Wczoraj nasz blog obchodził pół roku istnienia, a dzisiaj wybija już 100 post i 50 recenzja! Bardzo Wam dziękujemy za wsparcie i mamy nadzieję, że dalej będziecie z nami! ;)