Najlepsze cytaty z książki "Pamiętnik" Nicholas Sparks

W starym, wytartym notatniku kryje się kronika pewnej miłości, która rozkwitła po zakończeniu II wojny światowej gdzieś w Karolinie Północnej. Noah Calhoun odczytuje ją wieczorami w domu opieki pewnej kobiecie cierpiącej na chorobę Alzheimera. Dzięki sile uczucia przeżywa na nowo cudowne chwile swojej wielkiej miłości. Przypomina sobie, kiedy w 1932 roku po raz pierwszy zobaczył Allie Nelson - ich potajemne spotkania, wspólne wakacje i trudny okres rozstania, gdy zniknęła z jego życia na czternaście lat...

Recenzja Pamiętnika

Wystarczy człowiekowi dać dość czasu, a do wszystkiego przywyknie.

Nauka nie stanowi odpowiedzi na wszystko.

Cuda – nawet najbardziej niewytłumaczalne i niewiarygodne – istnieją i zdarzają się, kpiąc sobie z naturalnego porządku rzeczy.

Wszystko się jakoś ułoży. Zawsze się układało.

Poezji nie tworzy się po to, by ją analizować, poezja ma po prostu inspirować, wzruszać, nie powinna być odbierana umysłem.

Życie sprawia, że człowiek czuje się pusty w środku i szuka kogoś, kto jakimś cudownym sposobem wypełni tę próżnię. 

Dochowanie wierności swoim marzeniom wymaga ogromnej siły.

Rozstanie boli tak bardzo dlatego, że dusze stanowią jedno.

Każdy z nas ma prawo do tajemnic.

Poezja wnosi ogromne piękno do życia, ale także i wielki smutek.

Dzień i noc łączy szczególna więź;  nie istnieją bez siebie, ale też nie mogą istnieć równocześnie; (…) być zawsze razem, a mimo to nieustannie osobno.

  

Niektóre rzeczy nigdy się nie zmieniają.

Życia nie wolno mierzyć jego ostatnimi latami.

Cisza jest czysta, cisza jest święta.

Wiedza przynosi ból.

Na jedno życie składa się mnóstwo malutkich żyć, każde mieszczące się w ramach jednego dnia.

Czasem odnoszę wrażenie, że świat składa się wyłącznie z optymistów.

Są na świecie dobrzy ludzie.