Najlepsze cytaty z książki "Początek wszystkiego" Robyn Schneider

Kiedy wydaje ci się, że to już koniec, właśnie wtedy możesz być... na początku wszystkiego.
Ezra Faulkner jest gwiazdą swojej szkoły: popularny, przystojny i dobrze zbudowany. Miał nawet zostać królem balu maturalnego. Ale to było zanim... Zanim dziewczyna go zdradziła, auto roztrzaskało mu kolano, jego dobrze zapowiadająca się kariera sportowa legła w gruzach, a przyjaciele zdobyli się jedynie na to, aby wysłać mu do szpitala kartkę z życzeniami szybkiego powrotu do zdrowia.

Cassidy Thorpe to dziewczyna inna niż wszystkie. Zjeździła kawał świata, nocą wykrada się z gitarą na dach internatu, tańczy tak, jakby krótka chwila miała trwać wiecznie, i zna naprawdę dziwne słowa.

Spotkanie tej dwójki jest przypadkowe, ale zmieni ich życie na zawsze. Cassidy wciąga Ezrę do swojego niesamowitego świata, w którym nie ma końców – są tylko nowe początki.

Recenzja Początku wszystkiego

Słowa mogą cię zdradzić, jeśli wybierzesz niewłaściwe, albo wyrazić mniej niż powinny, jeśli jest ich zbyt wiele. Żarty można grubo przestrzelić, opowieści mogą być uznane za nudne, a ja szybko się nauczyłem, że moje poczucie humoru i rzeczy, które uważałem za fascynujące, raczej nie pokrywały się z wizją moich przyjaciół. 

No wiesz, świat naturalnie zmierza ku chaosowi. Ja tylko trochę mu pomagam.

Denerwowałem się, że nie zrozumiem, co jest takiego cudownego w paradowaniu w garniaku i dyskutowaniu o polityce rządu. Że się okaże, że do moich nowych przyjaciół też jednak nie pasuję. Że na całe życie pozostanę kimś, kto w wieku siedemnastu lat stracił wszystko, co go definiowało, zamiast odnaleźć swoją prawdziwą tożsamość. 

Wyszedłem z imprezy Jill, myśląc sobie, że czasami nie warto potwierdzać tego, co już wiemy o ludziach, których tak dobrze rozumiemy.

Bo ja widzę to tak, że każdy ma swoją tragedię. I biorąc wszystko pod uwagę, cieszę się, że moją tragedią był ten wypadek. Inaczej nie składałbym podań na uczelnie na Wschodnim Wybrzeżu, nie byłbym w zespole debaty ani nic z tych rzeczy, bo nie poznałbym ciebie.

Ale teraz wiem, że to nieprawda. Historia jest przepełniona zmyślonymi ludźmi. Nawet inskrypcja umieszczona przez Fitzgeralda na początku Wielkiego Gatsby’ego jest autorstwa pisarza, który nie istnieje. Wszyscy jesteśmy tak wkręcani, żebyśmy uwierzyli w całkowicie wymyślonych ludzi – nieprawdziwych więźniów hipotetycznego panoptykonu. Ale tu nie chodzi o to, czy wierzysz w zmyślonych ludzi – chodzi o to, czy chcesz w nich uwierzyć.

Przenikamy przez cudze życie jak duchy i zostawiamy po sobie wspomnienia o ludziach, którzy tak naprawdę nigdy nie istnieli. Popularny sportowiec. Tajemnicza nowa dziewczyna. Ale koniec końców to my decydujemy, jak inni mają nas widzieć. A ja wolałabym zostać źle zapamiętana, niż akurat ciebie unieszczęśliwić.

Wszystkie nasze tęsknoty są uniwersalne.

Pomyślałem o tym, czym stają się różne rzeczy, kiedy już ich nie potrzebujemy, i co czeka na nas w przyszłości, kiedy już poradzimy sobie z naszymi osobistymi tragediami i udowodnimy, że ostatecznie można je przetrwać. 

Oscar Wilde powiedział kiedyś, że umieć żyć to najrzadsza rzecz na świecie, bo większość ludzi jedynie egzystuje i to wszystko. Nie wiem, czy miał rację, ale wiem, że ja bardzo długo tylko egzystowałem. A teraz zamierzam żyć.