Najlepsze cytaty z książki "Zima koloru turkusu" Cariny Bartsch

 

Druga część cyklu o Emely i Elyasie, parze studiujących w Berlinie dwudziestoparolatków, którzy – choć prowadzą usiane towarzyskimi i rodzinnymi przygodami życie – tęsknią za prawdziwą miłością.

Emely jest kompletnie zdezorientowana. Dlaczego Elyas, mężczyzna o turkusowych oczach, zniknął właśnie wtedy, gdy zdecydowała się mu zaufać? Na szczęście wciąż może liczyć na swojego tajemniczego, internetowego wielbiciela... Ale czy w końcu dojdzie do ich spotkania? Ciąg dalszy akademickiego romansu o tym, czy warto dawać drugą szansę trudnej miłości.

Recenzja Zimy koloru turkusu

Masz na mnie wpływ, którego nie umiem opisać słowami. To więcej niż być zakochanym. To coś głębszego, jakbyś była elementem, którego od dawna mi brakowało. Kiedy nie jestem blisko ciebie, czuję pustkę i tylko ty możesz ją wypełnić. Wystarczy, że na ciebie spojrzę, a zapominam o całym świecie.

-Emely, tylko nie wymiotuj w mustangu, dobrze?
- Nie martw się, połknę.

Zacząłem zadawać sobie pytanie, czy rzeczywiście wszystko zaczęło się od nowa, czy może nigdy się nie skończyło.

 

Jesteś facetem. Przyszedłeś na świat niespełna rozumu.

- Czy to znaczy, że my mamy... historię? - zapytał.
- Elyas - powiedziałam z uśmiechem. - Myślę, że materiału starczyłoby na całą książkę, i to tak grubą, że dałoby radę zrobić z niej dwa tomy!

Na Ville Valo zawsze można było polegać. Dzięki niemu wiedziałam, ze na tym świecie jest przynajmniej jeden człowiek, który ma większą depresję niż ja.

  Nic na świecie nie mogło mylić tak bardzo jak własny wzrok.

Przecież nie mamy wpływu na to, w kim się zakochujemy. To się po prostu przydarza. Wszystkim ludziom (...) Oczywiście, że to zdarzało się każdemu. Ale tylko idiota ustawiał się na klifie i myślał, że dzięki temu dotknie nieba.

Oczywiście byłam świadoma, że alkohol nie jest rozwiązaniem, ale woda zasadniczo też nim nie była.

Przed tobą nie wiedziałem, do jakich uczuć jestem zdolny. Doprowadzasz mnie nawet do tego, że nienawidzę sam siebie… A przecież zawsze uważałem, że jestem cholernie fajny.

Życie może być bardzo krótkie. Cała nadzieja w tym, że kiedy spojrzymy wstecz, zobaczymy, że wykorzystaliśmy nasz czas sensownie dla nas samych i dla innych ludzi.

Dopiero kiedy człowiek przeżyje piekło, może docenić piękno nieba.

I te twoje nieskoordynowane ruchy! W kółko się przy mnie przewracałaś. Mój Boże, jak można nienawidzić kogoś, kto nie umie nawet prosto chodzić!

-Domenic to dupek. - Pociągnęłam nosem - Koszmarny dupek, nie przeczę. Ale nie jesteś sędzią i nie do ciebie należy wydawanie wyroków. Na świecie jest zbyt wiele samozwańczych trybunałów i codziennie w wiadomościach można zobaczyć, jakie są tego skutki. - Na chwilę zamknęłam oczy i głęboko nabrałam powietrza. - Świat toczy się w złą stronę, Elyas. Nie można przywrócić nikomu życia, zabierając je lub szkodząc komuś innemu. To wieczne błędne koło, które nigdy się nie skończy, jeśli nie damy rady wznieść się ponad te prymitywne instynkty. - Wzmocniłam chwyt na jego twarzy, aby nie mógł odwrócić ode mnie wzroku. - Nie można ulegać każdemu porywowi uczuć zemsty i zachowywać się tak samo głupio jak reszta. To jest nasze zadanie, nasz obowiązek, który należy do odpowiedzialności każdego mądrego człowieka.